Zichtbaar zijn, hoe spannend vinden we dat met zijn allen?

Want stel je nu toch eens voor dat je zichtbaar bent, op een manier die afwijkt van de kudde, wat betekent dat dan? Of dat je zichtbaar bent met een kant van jou die je tot voorheen altijd angstvallig verborgen hebt gehouden? 

Afwijzing, kritiek, oordeel, buiten de groep vallen, eenzaamheid …. Niet echt emoties waar je vrolijk van wordt, als je daar wat langer dan 5 minuten bij stilstaat. 

Maar jezelf zijn, in je meest authentieke vorm, gaat juist over zichtbaar worden. Zichtbaar laten worden, vooral aan jezelf, wat daar leeft en wat daar gevoeld mag worden … Los van al die aangeleerde laagjes, van al die angstgedachten, overtuigingen, ego-verhaaltjes die jou op je plek willen houden, achter je maskertje. Daar waar het zogenaamd veilig is, maar op den duur ook verrekte saai! 

Wat wil jij nu echt, waar wil jij echt voor gaan staan, wat zou jij zo graag uit willen dragen naar buiten, maar waar hou jij jezelf nog tegen? Welke smoesjes, welke excuses, welke redenen verzin jij om dingen toch nog maar even uit te stellen, voor de zoveelste keer …. om achteraf weer spijt te hebben, teleurgesteld te zijn in jezelf, wat je juist nog verder wegbrengt van je authentieke zelf … 

De reden dat ik dit schrijf, omdat de afgelopen jaren voor mij echt in het teken hebben gestaan van zichtbaar worden. Met mijn business, met alles waar ik voor sta, met mijn waarheid, met mijn inspiratie-video’s, gewoon ‘what you see is what you get’.

En natuurlijk vond ik dat spannend. Ik geloof dat mijn hartslag met sporten zelfs nog nooit zo hoog is geweest als op al die momenten dat ik uit mijn comfortzone ben gekomen op mijn facebookpagina. Maar ik ben ook nog nooit zoveel gegroeid als tijdens die momenten dat ik uit mijn comfortzone ben gekomen. Juist die momenten waarop het voelde alsof ik zelfstandig achter het behang wilde kruipen waren de daadwerkelijk momenten van ontwikkeling. 

En misschien herken je het ook wel bij jezelf. Een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek afwijzen, omdat er van je gevraagd wordt om een presentatie te geven. Of wat tegenwoordig ook vaak gevraagd wordt, een korte presentatie van jezelf in de vorm van een video op te sturen. Misschien zou je dolgraag eens op de voorgrond willen staan op je werk tijdens een vergadering, maar hou je uit angst voor mogelijke reacties je mond maar weer dicht. Uit willen spreken dat je bepaalde interesses hebt, dat je ergens een bepaalde mening over hebt, jouw waarheid uitdragen. 

Ik denk dat iedereen wel momenten voor de geest kan halen waarop je eigenlijk jezelf dolgraag zou willen laten zien, maar het uiteindelijk niet doet. Uit angst … Uit angst voor dat wat mogelijk zou kunnen gebeuren, waarbij de roep van je ego zoveel harder is dan de stem van je hart ….

Maar wat doe je dan. Daar gehoor aan geven?
Nee, alles behalve dat!

Je gaat zitten, voelen en schrijven!
Wat gaat er in mij om?
Welke oude angst komt op?
Welke overtuiging heeft de overhand?
Waar komt die vandaan? 
Wiens stem hoor ik hier nu eigenlijk echt?
Reageert hier soms mijn 4 jarige kleuter of die 13 jarige puber?
Wil ik dat of wil ik graag vanuit mijn volwassen vorm mezelf presenteren?
En zo ja, kies daar dan ook voor, dwars door je ego heen! 

In het hier en nu is er niets aan de hand. 
Zelfs als alles in ‘the worst case scenario’ fout zou gaan dan nog is er niets aan de hand. 
Ook dat valt gewoon te overleven. 

Sterker nog, jij creëert je eigen werkelijkheid
Dus hoe wil jij dat het eruit gaat zien?
Wat wil jij ervaren?
Wat wil jij meemaken?
Hoe wil jij je voelen?
En wat gaat het je brengen? 
Wat is jouw grote waarom? Jouw WHY

De reden dat ik gestart ben met mezelf zichtbaar maken via facebook is omdat het uitdragen van mijn boodschap, mijn waarheid, gewoon mijn passie is. Vrouwen raken, inspireren, motiveren, zodat ze boven hun eigen verwachtingen uit kunnen stijgen. En die WHY is groter dan welke 4 jarige kleuter dan ook ..

Dus wat zijn jouw wensen? Wat zijn jouw verlangens? Wat wil jij nog zo ontzettend graag doen of ondernemen? En wat houdt jou tegen? Welke stappen durf jij (nog) niet te zetten omdat je innerlijke kleuter wellicht de boventoon voert? En wordt het niet eens tijd om die lekker achter Netflix te zetten en er zelf in je volwassen vorm achter vandaan te komen 😉

Life begins at the end of your comfort zone!