Vanmorgen moest ik even terugdenken aan een jongetje uit onze buurt. Het was een aantal weken geleden, vakantieperiode, dat de deurbel ging. Ik was druk aan het werk voor Zijzelf en ik was verzonken in het schrijven van mijn trainingsmateriaal. De deurbel ging en ik had niet echt zin om open te doen omdat ik vol in de flow van het schrijven zat. Een jongetje van een jaar of 10 stond voor de deur. ‘Hallo mevrouw, heeft u een heitje voor een karweitje?’. Ik kon hem daar niet mee helpen, want mijn doel was eigenlijk zo snel mogelijk weer verder te kunnen gaan met schrijven, dus nadenken over klusjes wilde ik eigenlijk niet. Conclusie, ik had niets voor hem en het jongetje ging weer weg.
Een dag later was ik wederom bezig achter de computer toen de deurbel ging. Hetzelfde jongetje stond daar met dezelfde vraag. Omdat ik nog steeds druk was kon ik niet spontaan een karweitje voor hem bedenken, dus wederom verliet het jongetje mijn voordeur. Ik weet nog wel dat ik, nadat ik de voordeur gesloten had, dacht ‘ik kan dat mannetje moeilijk onze voortuin laten doen, daar hebben wij al een hekel aan, laat staan dat we daar kinderarbeid van gaan maken’. En ik ging weer verder. Maar ik was in ieder geval door dit jongetje al aan het nadenken gezet. Hij had iets in beweging gezet 😉
Dag drie, wederom de voordeurbel. Weer datzelfde jongetje, met zijn arm vol armbandjes in allerlei kleuren. Met de vraag of ik dan misschien een armbandje wilde kopen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik die week druk was met de lancering van mijn training en ik mijn focus al voor het opstaan voor 100% scherp had gezet op het uitschrijven van mijn trainingsmateriaal. Dus met mijn focus alleen op mezelf, had ik ook geen behoefte aan een armbandje. En wat heb ik hier een spijt van ;-)) Als ik dit al schrijf denk ik al, mijn God dit kon je niet maken. Had gewoon een armbandje gekocht 😉
Toen ik de deur sloot, drong het eigenlijk pas tot me door, dat ik dit mannetje eigenlijk best een held vond. Hij gaf gewoon niet op! Hij bleef volharden in zijn missie, waarschijnlijk een beetje geld verdienen tijdens zijn vakantie. 10 jaar oud. Hoe gaaf is dat. Ik had besloten om de volgende dag een armbandje te kopen, hem voor mijn part naar de supermarkt te sturen om een brood te halen, what ever. Maar zijn mentaliteit, zijn volhardingsvermogen, maakte dat ik dit jongetje leuk begon te vinden. En mensen moeten jou leren kennen voordat ze iets van je kopen. Hoe jammer was het, dat net toen ik dit jongetje leerde kennen, hij op heeft gegeven, althans wat mijn voordeur betreft.
Als ik een ding geleerd heb, zowel privé als zakelijk, wat ik ook uitdraag aan anderen, dan is het wel ‘never stop trying’!! Je weet nooit hoe dicht je bij je doel zou kunnen zijn geweest op het moment dat je opgeeft.
Ik leer vrouwen in mijn coachingstrajecten en in de Training Volg je hart dat alles wat jij wenst in het leven haalbaar is. Op het nu gaat om die geweldige baan, de relatie met de liefde van je leven, financiële overvloed et cetera. Het enige dat tussen jou en je wensen in staat is het geloof in jezelf, het geloof dat je het waard bent om het beste te mogen ontvangen. Jouw overtuigingen maken dat je doorzet of dat je afhaakt. En dit is zo makkelijk te doorbreken, je moet alleen even weten hoe!
Mensen stoppen met solliciteren omdat ze te vaak afgewezen zijn. Mensen geloven niet meer in de liefde omdat ze te vaak hun neus hebben gestoten, mensen geloven niet in overvloed omdat het netwerk om hen heen ook geen overvloed kent. En alles wat daar aan ten grondslag ligt is jouw mindset, jouw overtuigingen; over de ander, het leven, maar vooral over jezelf.
Dit jongetje deed het hartstikke goed, zijn aanbod van een heitje voor een karweitje was leuk. Echter ik had het te druk om hierover na te denken. Zijn armbandjes waren leuk maar hij kwam voor mij op een verkeerd moment aan de deur. Dit alles had niets met hem te maken maar alles met mij. Verkeerde tijd, verkeerde plaats, gewoon voor wat betreft die drie dagen. Eén dag later, nog één poging extra en hij had wel succes gehad!
Dus …. als jij voelt dat je ergens stagneert in het leven. Als jij het gevoel hebt dat je al diverse keren ‘gefaald’ hebt en het niet meer aandurft om opnieuw in het diepe te springen. Denk dan aan dit jongetje. Creëer geen mindset die gericht is op tekorten, maar creëer een mindset die gericht is op overvloed. Want je weet nooit hoe dichtbij jouw levensgeluk al is, op het moment dat je besluit om op te geven. En hoe zonde is dat!
