Vanmorgen heb ik een afbeelding op mijn facebookpagina van Zijzelf geplaatst van een ‘poppetje’ dat de sprong wil maken van ‘what we are’ naar ‘what we want to be. Een sprong van de ene rots naar de andere rots. Maar om de sprong te maken zal er wel een ‘gat’ overbrugt moeten worden, een lege ruimte, zonder vangnet, een ruimte waarin de angst om te vallen in de ‘afgrond’ vaak de overhand neemt. Want wij mensen zijn van nature eerder geneigd om van het negatieve uit te gaan dan van het positieve, wij zijn vaak velen malen beter in het bedenken van doemscenario’s dan in het bedenken van succesverhalen. Wij zijn overwegend geneigd om te denken in termen van verlies in plaats van in termen van winst. En maakt zo’n manier van denken de sprong dan gemakkelijker … ik denk het niet.
Daarom is het ook zo belangrijk om helder te hebben waar je naar toe beweegt. Waarom wil je die sprong maken? Wat hoop je daar te vinden? Want je wil niet voor niets een keuze maken … Als het goed is hoop je daar iets te vinden, mee te maken, te ervaren dat je nog gelukkiger maakt dan dat je nu al bent. Is de sprong die je wil maken er eentje die je nog dichter naar je hart toe laat wandelen? En maak je die sprong ook omdat je heel helder je doel, je wens, je verlangen voor ogen hebt en je daar vol verwachting, enthousiasme en plezier naar uitkijkt (ondanks dat je kriebels in je buik voelt) of maak je de sprong omdat je gewoonweg weg wil van je huidige situatie? Vanuit ontevredenheid, angst, boosheid, frustratie of allerlei andere gevoelens?
Want dat laatste is wel heel belangrijk om goed te onderzoeken. Het is prima om bijvoorbeeld uit een relatie te willen stappen omdat deze niet goed voor je is en je niet langer dient, maar dan wel nadat je naar je eigen aandeel hebt gekeken. En het maakt niet uit of het in dit voorbeeld dan om een liefdesrelatie, een vriendschap of bijvoorbeeld een werkrelatie gaat. Want waarom wil je daar weg? Wandelt die ander over jouw grenzen heen? Gaat die ander respectloos met jou om? Stroomt er geen energie meer in de verbinding? Is de balans tussen geven en nemen weg? Voel je jezelf niet gezien, niet gehoord, mis je een stukje erkenning, dankbaarheid? En wat is jouw rol daarin? Want als je deze relatie verlaat en je verandert niets aan jouw gevoel van eigenwaarde, assertiviteit, aan jouw inbreng, jouw manier van denken, handelen en reflecteren op jezelf, op de ander, op de situatie dan zal je in een andere relatie, op welk gebied dan ook, naar alle waarschijnlijkheid weer exact hetzelfde patroon gaan doorwandelen. Een zelfde verhaal, maar dan in een ander jasje …. Misschien in het begin minder herkenbaar, maar na verloop van tijd zal je merken dat je weer exact hetzelfde thema aan het uitwerken bent ….
Dus mocht je nu voor een keuze staan en slaat de twijfel toe. Kijk dan eens waarom je een keuze wil maken. Wat wil je achter je laten en waarom? Beweeg je ergens vanaf? Iets wat jij zelf gecreëerd hebt met jouw gedachten, emoties en gedragingen …. Want op het moment dat jij niets verandert in jouw innerlijke wereld ga je het ergens anders ook niet vinden. Want je neemt jezelf, de enige persoon die verantwoordelijk is voor jouw werkelijkheid, gewoon bij iedere stap die je zet met je mee ….
Of beweeg jij ergens naartoe. Omdat je al zo’n shift in je bewustzijn hebt gemaakt dat je weet waar je ogen van gaan stralen, dat je het jezelf waard vindt om die passie, dat gevoel, die ervaring nu eindelijk eens mee te mogen maken, omdat je jezelf nu voor het eerst vanuit een enorm gevoel van zelfliefde toestemming geeft om alleen nog maar naar je hart toe te wandelen? Omdat je helder hebt wat jouw onderliggende angsten en overtuigingen zijn, maar dat je ondanks die angsten toch wil handelen? Want dan leg je de verantwoordelijkheid namelijk volledig bij jezelf. Dan kan je in liefde en dankbaarheid voor de ervaring het oude loslaten en die jump gaan maken. Want dan weet je dat je ‘jouw nieuwe jij’ met je meeneemt bij iedere stap die je zet en dan, maar dan pas alleen, creëer jij echt een nieuwe werkelijkheid voor jezelf.
En dan is er waarschijnlijk nog steeds dat gat, het gevoel dat iedereen wellicht wel kent als er een echt belangrijke keuze gemaakt moet worden. Het gevoel dat je veilige bodem misschien even onder je voeten vandaan is. Maar dat is slechts schijnveiligheid. Want ware veiligheid vind je niet buiten jezelf, die vindt je uiteindelijk in jezelf. Want jij creëert jouw werkelijkheid.
Just believe!!
