Waarom dit artikel … Omdat ik in mijn praktijk steeds vaker vrouwen tegenkom die tegen een burn-out aanlopen, er nog vol middenin zitten of er herstellende van zijn. Vrouwen die allemaal stuk zijn gelopen op het feit dat ze teveel verantwoordelijkheidsgevoel hebben, te perfectionistisch zijn, te begaan zijn met de ander en het idee hebben dat ze niet gemist kunnen worden of (en dat is nog veel ernstiger) dat er consequenties dreigen als ze eens ‘nee’ durven te zeggen en vanuit zelfzorg hun grenzen aangeven.
En dit gedrag maakt dat vrouwen niet alleen vast kunnen lopen op hun werk maar wellicht ook vast kunnen lopen in hun relatie, in vriendschappen of op andere gebieden. Want ‘the way you do one thing is the way you do everything’.
Als we als baby geboren worden dan komen we allemaal vrij van schuld, schaamte, twijfel en onzekerheid op deze wereld terecht. Als baby maken wij ons nog niet druk over hoe wij overkomen op andere mensen. We ZIJN gewoon. Echter, gedurende onze jeugd, de periode van 0 tot 21 jaar, maken we allemaal, in meer of mindere mate, dingen mee die ons vormen. Gebeurtenissen, situaties, opmerkingen van voor jou belangrijke anderen (ouders, leerkrachten, schoolgenootjes) die jou een bepaald beeld over jezelf en de wereld meegeven. Want de dingen die je maar vaak genoeg hoort ga je uiteindelijk vaak vanzelf als waarheid aannemen. Maar is het wel de waarheid? Want die mensen, wiens mening in jouw ogen zo ontzettend belangrijk is, zijn ook maar weer gevormd gedurende hun opvoeding. En zo kan er een hele beperkte visie rondom de werkelijkheid gaan ontstaan. Manieren van denken, kijken, thema’s die van generatie op generatie doorgegeven worden (inclusief de lichamelijke klachten/ziekten, die zich als gevolg daarvan gaan openbaren. Maar dat is dan weer stof voor een ander artikel …).
Met een beetje geluk kom je dan ook uit een liefdevol gezin, heb je een heerlijke schoolperiode gehad en was je populair tijdens je puberteit, maar hoe vaak is het tegenovergestelde wel niet het geval. Misschien was er wel helemaal niet zoveel liefde in jullie gezin, misschien was er vaker kritiek dan dat er complimenten werden uitgedeeld. Of was iedereen hard aan het werk en was er amper oog voor jou. Misschien was een broertje of zusje wel meer geliefd in het gezin of werd je gepest op school. Misschien was er sprake van emotionele of lichamelijke mishandeling. En wat denk je van regelmatig terugkerende opmerkingen zoals dat je maar tevreden moet zijn met wat je hebt, of dat je altijd hard moet werken voor je geld, dat je voor de zekerheid van een vaste baan moet gaan omdat je dan weet wat je hebt. En ga zo maar door. En al die gebeurtenissen, al die overtuigingen hebben zich (overwegend onbewust) vastgezet in jouw systeem en vormen jouw blauwdruk van de wereld! Deze manier van kijken naar de wereld en jezelf is jouw waarheid geworden en wat je doet is dat je (onbewust) steeds situaties, mensen, gebeurtenissen op blijft zoeken die jouw beeld van de wereld bevestigen. Waarom? Omdat dit gewoonweg vertrouwt voelt. Of … voor degenen die daar voor open staan en er in thuis zijn ‘gewoonweg omdat jij met je gedachten, je emoties en je gedragingen een bepaalde energie in de wereld zet, een intentie, die meer van hetzelfde aantrekt. Ook wel bekend als ‘the Law of Attraction’.
En daarom ook dit artikel. Heel veel mensen die werkzaam zijn in de zorgsector hebben voor dit werk gekozen omdat ze graag andere mensen willen helpen. Maar waarom willen ze zo graag andere mensen helpen … Onder andere voor de waardering en de dankbaarheid en omdat we van betekenis willen zijn! Maar daar gaat het vaak ook mis. Want wat nu als die waardering en die dankbaarheid niet komt, omdat je cliënten of je werkgever niet zo scheutig zijn met complimenten … Wat nu als jij zo hard rent om die ander te helpen en diegene uiteindelijk toch weer kiest voor een oude desastreuze manier van reageren en handelen …. Wat nu als jij voor je gevoel zo hard je best doet en het nooit goed genoeg is, omdat de werkdruk hoger is dan de beschikbare capaciteit.
Dan loop je misschien vroeg of laat wel vast, dan heb je kans dat je overspannen wordt. Niet door de inhoud van je werk, niet door je werkgever, niet door collega’s die harder of zachter rennen dan jij, maar doordat je ‘de oude shit van vroeger’ in een nieuw jasje aan het doorwandelen bent. Je bent opnieuw op zoek naar bevestiging, naar erkenning, naar waardering, naar het gevoel dat je er toe doet en dat je belangrijk bent … Vanuit jouw waarheid, vanuit de energie die jij al kent, heb jij een nieuwe omgeving gecreëerd waarin je exact dezelfde thematiek van vroeger weer een keertje haarfijn over aan het doen bent. Heel hard je best doen in een omgeving waar het niet gezien en opgemerkt wordt …
En misschien trap ik hiermee op gevoelige tenen, misschien schop ik tegen heilige huisjes maar als jij heerlijk relaxt in je werk zit en continu in goed contact met jezelf staat, vreugde en plezier in je leven ervaart op alle vlakken dan is dit artikel ook niet voor jou bedoeld.
Maar als jij merkt dat je toch wel ergens vastloopt. Als jij merkt dat jij anderen de schuld geeft dat het je allemaal teveel wordt, als jij merkt dat je vaker aan het ‘klagen en zeuren’ bent over de werkdruk, je leidinggevende, je collega’s, je man, kinderen of ouders die zoveel van je eisen, of als je jezelf hoort zeggen dat je nooit eens gewaardeerd wordt, dat alles maar als vanzelfsprekend wordt gezien, dat er nooit geen tijd en ruimte is voor jou … dan is dit artikel wellicht wel voor jou bedoeld. In alle liefde!
Niet in de vorm van kritiek, maar in de vorm van bewustwording. In de vorm van een spiegel. Een spiegel die jou het beeld van jezelf laat zien. Want die waardering, die dankbaarheid, het gevoel dat je van betekenis bent, het besef dat 100% geven meer dan goed genoeg is, dat jij goed genoeg bent, mag jij in jezelf gaan zoeken. En als je in alle eerlijkheid durft te zeggen dat je dat moeilijk vindt, dat je dat niet goed durft omdat je bijvoorbeeld bang bent voor de consequenties als je een keertje ‘nee’ zegt, dan is er blijkbaar nog iets dat in jou dat met liefde losgelaten mag worden. En meestal is dat een gevoel van angst. Een angst voor afwijzing, kritiek, boosheid et cetera. De angst dat je de liefde, de waardering, de erkenning van de ander niet meer waard bent en dat je er niet meer bij hoort. Zit daar iets van herkenning?
Laatst was ik in gesprek met iemand en toen ging het over ziekteverzuim en de vraag wat de norm was rondom ziekmelden. In die zin, hoe lang mag/moet je doorlopen met een bepaalde lichamelijke klacht. Want de ene collega loopt misschien wel 2 weken hondsberoerd op kantoor rond terwijl de ander zich na 2 dagen al ziek meld. En die collega die 2 weken rond loopt zet dan wel de norm voor de rest die zich amper nog ziek durft te melden na 4 dagen beroerd zijn … En dat hier al over nagedacht wordt is al een kwalijke zaak, want dat betekent dat je al druk bezig bent ver van jezelf en je eigen normen en waarden af te wandelen … Je bent jezelf aan het vergelijken met anderen. Terwijl je beter de vergelijking kan maken ‘zit ik lekker in mijn vel of niet’. En dan kan je beter je eigen normen en waarden aan een onderzoek onderwerpen.
In mijn optiek is er geen standaard norm, mits je wel oprecht eerlijk naar jezelf kijkt. Jij als geen ander voelt wanneer voor jou de grens bereikt is. En jij als geen ander kan die grens dan vervolgens ook aangeven. Maar dat vergt moed. Moed om goed voor jezelf te zorgen, moed om trouw te blijven aan jezelf, ongeacht wat anderen mensen daar ook voor mening over mogen hebben. En dat geldt niet alleen voor zoiets als ziekteverzuim maar ook voor alle anderen gebieden in je leven. Wat accepteer je wel en wat niet, wat maakt jou gelukkig en wat niet. Keuzes maken vanuit liefde voor jezelf en niet gebaseerd op angst.
Maar dat vraagt ook kennis van en inzicht in jezelf. Inzicht in jouw manier van reageren als het even moeilijk wordt of als het tegenzit in je leven. Inzicht in waar deze manier van reageren vandaan komt. Inzicht in de kinderfase waarin jij bepaalde overtuigingen of overlevingsmechanismen (handelen vanuit angst) bent gaan ontwikkelen die je dus nu blijkbaar (onbewust) nog steeds inzet.
Want als jij ergens stagneert in je leven, als jij ergens maar niet verder komt en steeds weer tegen dezelfde issues aanloopt, ondanks je wens tot verandering, dan kan je er zeker van zijn dat je nog vastzit in een leeftijdsfase van vroeger. Je denkt dan wel dat je volwassen ikaan het woord is maar als dat echt zo was dan maakte je wel andere keuzes. Jezelf richten op de buitenwereld en hopen dat daar een verandering plaats gaat vinden heeft dan geen enkele zin, want de oplossing is enkel en alleen in jouw binnenwereld te vinden.
Want hoe meer jij aangeleerde overtuigingen en manieren van reageren los kan laten, hoe meer jij jezelf vanuit je pure vorm neer kan zetten hier op aarde en dat voelt zoveel vrijer.
We geven allemaal een ‘rimpeling’ mee op deze wereld aan degenen met wie we in contact staan. Ook wij op onze beurt vormen weer anderen …. op basis van hoe wij gevormd zijn. En als we dan toch een norm moeten stellen met zijn allen, laat het dan een norm van zelfliefde zijn ….
Zelfliefde begint voor mij bij bewustzijn. Evalueren met jezelf hoe je er bij zit en of je daar blij mee bent of niet. Of je gelukkig bent met alle facetten van je leven. En als dat niet het geval is, vanuit zelfliefde de keuze maken om daar verandering in aan te brengen. Dat is tevens ‘preventie ziekteverzuim’ … Zorgen dat alles in balans is en blijft!
En als jouw norm vanaf nu zelfliefde is … wat denk je dat je dan voor rimpeling door zal geven? Als zelfliefde hetgeen is wat jij uitstraalt, hoe denkt jij dat je dan de ander mag vormen?
Als minsetcoach en trainer ondersteun ik vrouwen, die voor hun gevoel vastgelopen zijn op één of meerdere gebieden in hun leven, om weer concrete, zichtbare, positieve vooruitgang aan te brengen. Dit doe ik door middel van trainingen en individuele coachingstrajecten die slechts maximaal vijf sessies in beslag nemen. We werken met een concreet stappenplan dat je na dit traject op ieder willekeurig gebied van je leven opnieuw en opnieuw toe kan blijven passen. Een eenmalige investering waarmee je je leven keer op keer naar een next best level kan blijven tillen!! En daardoor dus als vanzelf ook dat van een ander …
